Η ιστορία του σπηλαίου ξεκινάει από τους αρχαίους χρόνους, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι στο σπήλαιο έζησε το «Φυτό» Σίβυλλα της Σάμου (Σίβυλλα : οι γυναίκες σε έκσταση που προφήτευαν το μέλλον). Στα βυζαντινά χρόνια το ίδιο το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως ιερός τόπος των Χριστιανών και ως τόπος ασκητισμού.

Είναι το τέταρτο πιο πυκνοκατοικημένο χωριό Σάμου, μετά την πόλη της Σάμο, το Καρλόβασι και το Βαθύ με μικρές πληθυσμιακές αλλαγές του πληθυσμού από τη δημιουργία του, λόγω της οικονομικής ευημερίας που είχε πάντα.

ένα δάσος από πανύψηλα, αιωνόβια πλατάνια, με διάχυτη την μελωδία των αηδονιών.