Πανίδα της Σάμου

Ανάλογη με τη πλούσια βλάστηση είναι και η πανίδα του νησιού.

Τα θηλαστικά που συναντώνται  είναι ο αγριόχοιρος, η αλεπού, το τσακάλι, (η Σάμος είναι το μοναδικό νησί που υπάρχει), ο λαγός και ο σκαντζόχοιρος. Απο την οικογένεια των μυγαλιδών  υπάρχουν νυχτερίδες, διάφορα τρωκτικά και κουνάβια.

Στη Σάμο παρατηρήθηκαν 139 είδη πουλιών, από αυτά 39 είδη είναι ενδημικά (βρίσκονται μόνιμα στο νησί), 28 περνούν στη Σάμο το χειμώνα τους, 26 το καλοκαίρι, 26 περνούν μεταναστεύοντας και 20 δεν είναι βέβαιο αν παραμένουν ή όχι.  Πέρδικες, κοτσύφια, τσίχλες, κουρούνες, αγριοπερίστερα, δεκοχτούρες, σπίνοι, σπουργίτια, είναι μερικά απο τα πιο συνηθισμένα είδη. Το χειμώνα αρκετά είδη φιλοξενούν οι υγροβιότοποι του νησιού, όπως ερωδιούς, πάπιες, νερόκοτες, και στα βουνά της και κυρίως στον Κέρκη φωλιάζουν αρκετά είδη μικρών και μεγάλων αρπακτικών όπως ο μπούφος, η κουκουβάγια, η αετογερακίνα, ο φιδαετός και άλλα.

Στους άφθονους υγρότοπους συναντώνται αρκετά είδη αμφίβιων, εκ των οποίων η μπράσκα, ο φρύνος και ο μπακακάς είναι από τα πιο συνηθισμένα.

Στην πανίδα του νησιού εντάσσονται και αρκετά είδη ερπετών όπως η Ελληνική χελώνα και η νεροχελώνα, πολλά είδη φιδιών με κυριότερο την δεντρογαλιά (που είναι το πιο συνηθισμένο και ακίνδυνο),  η οθωμανική οχιά, (που εκτός της Σάμου, συναντάται στη Χίο, τον Εύρο, τη Κάλυμνο, τη Κω και τη Σύμη) και ο αστρίτης που το δηλητήριό του είναι πολύ επικίνδυνο. Άλλα ερπετά είναι οι σαύρες,  με πιο συνηθισμένη το τυφλίτη (που μοιάζει με φίδι), την πρασινογουστέρα, τον αβλέφαρο, το σαμιαμίδι, το κροκοδειλάκι και πιο σπάνιός είναι ο χαμαιλέοντας (που αποτελεί προστατευόμενο είδος).  Εδώ συναντάται και η σαύρα της Σάμου, που ζει στη Σάμο και τα παράλια της Μικράς Ασίας, καθώς και η χρυσόσαυρα που εκτός απο τη Σάμο συναντιέται στη Σύμη, στη Κω και τη Ρόδο.

Παλαιότερα υπήρχαν πολλές θαλάσσιες χελώνες καρέττα και μεσογειακή φώκια monachus monachus, στις βραχώδεις παραλίες της Σάμου. Σήμερα έχει μειοθεί ο πληθυσμός τους και περιορίζονται στην βορειοδυτική ακτή, στη θέση Σαιτάνι για αυτό και η περιοχή προστατεύεται από την οδηγία Natura 2000 (κωδικός GR4120003).

Η συρρίκνωση του πληθυσμού της φώκιας και των δελφινιών, οφείλετε κυρίως από την έλλειψη τροφής, λόγω της υπεραλίευσης και της μεγάλης μείωσης των αλιευμάτων, καθώς και για την ανθρώπινη παρουσία στις περιοχές που ζούσαν.

Στις περιοχές που εντοπίζονται σήμερα οι φώκιες, επικρατούν άνεμοι και η θάλασσα είναι σχεδόν πάντα ταραγμένη, μια κατάσταση που καθιστά δύσκολη την αλιεία και ίσως αυτό να είναι λόγος που επιβίωσαν.

Η πλούσια βλάστηση συντελεί στο να υπάρχουν πολλά είδη εντόμων  και σε μεγάλους αριθμούς, τα περισσότερα απο τα οποία είναι παράσιτα των φυτών, των ζώων, ακόμα και του ανθρώπου.

Στα ακάρεα ανήκουν οι δηλητηριώδεις αράχνες, τα φαλάγγια και οι σκορπιοί που σε μερικές περιοχές ζουν σε μεγάλους πληθυσμούς.