προβολή ταινία “ΠΟΛΥΞΈΝΗ”

• Περιγραφή εκδήλωσης

Η Κινηματογραφική Λέσχη Σάμου στα πλαίσια τού προγράμματος προβολών 2019-2020, θα προβάλει 24 ταινίες από τις 05/10/2019 έως 28/03/202, κάθε Σάββατο στις 21:15, στο Αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου.

Το Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020, στις 21:15, θα προβληθεί η ταινία “ΠΟΛΥΞΈΝΗ”

Πληροφορίες Τ. 6977533272, 6979984473 και 6937197922 ή στο Facebook

Ιστορικό μελόδραμα με φροντισμένη παραγωγή, δυναμική ερμηνεία από την Κάτια Γκουλιώνη, αλλά «ξύλινο» σενάριο και περιγραφική σκηνοθετική προσέγγιση.

Στο μεγάλο κενό χώρο του ελληνικού σινεμά, ανάμεσα στις καλλιτεχνικές ταινίες με αυστηρά φεστιβαλική σταδιοδρομία και τις καθαρά εμπορικές παραγωγές, κωμωδίες στην πλειονότητά τους, επιχειρεί να κινηθεί το τελευταίο φιλμ της Δώρας Μασκλαβάνου («…Κι Αύριο Μέρα Είναι», «Και αν Φύγω… θα Ξανάρθω»), η οποία μας μεταφέρει στην Κωνσταντινούπολη των αρχών της δεκαετίας του ’70. Εκεί η νεαρή Πολυξένη, υιοθετημένη από το 1957 από ένα ζευγάρι ευκατάστατων Κωνσταντινουπολιτών, βλέπει τον θετό της πατέρα να πεθαίνει κι εκείνη μαζί με τη μητέρα της, η οποία ζει με την παρελθούσα αίγλη και με διαρκώς αυξανόμενα χρέη, να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε ένα επιφυλακτικό περιβάλλον. Περιβάλλον το οποίο γίνεται εχθρικό κι επιθετικό όταν η Πολυξένη μένει μόνη της, αντιμέτωπη με ένα σχέδιο υφαρπαγής της κληρονομιάς της.

Το ιστορικό μελόδραμα της Μασκλαβάνου είναι φροντισμένο ως παραγωγή, στημένο με έναν πειστικό τρόπο, ο οποίος αν και παρασύρεται συχνά από τη γραφικότητα του τόπου και του χρόνου (Πόλη, κοστούμια, παλιά αρχοντικά…), προσπαθεί να φέρει σε πρώτο πλάνο τους χαρακτήρες και τα πάθη τους. Η Κάτια Γκουλιώνη («Μέσα στο Δάσος», «Σύμ­πτωμα») ζωντανεύει την έρμαια της συλλογικής μισαλλοδοξίας ηρωίδα της με εξωστρεφή δυναμισμό, όσοι όμως την περιτριγυρίζουν, πλην ίσως της μητέρας/Λυδίας Φωτοπούλου, παραμένουν μέχρι τέλους δραματικά αδια­μόρφωτοι και απλώς σχηματικοί­. Ανάμεσά τους και ο Τούρκος τον οποίο εκείνη ερωτεύεται, ένα προβλέψιμα απλοϊκό σεναριακό εύρημα που καταναλώνεται προκειμένου να τονιστούν η ξενοφοβία και η υστεροβουλία που κυριαρχούν στο μικρόκοσμο της Πολύ Ξένης (όπως μας υποδεικνύουν λίγο χοντροκομμένα οι τίτλοι της αρχής).

Ο αφηγηματικός ρυθμός, βοηθούμενος από το στρωτό μοντάζ της σκηνοθέτιδας/σεναριογράφου, υποστηρίζει την περιγραφική σκηνοθετική προσέγγιση, η φωτογραφία του Κλαούντιο Μπολιβάρ («11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου», «Με Χωρίς Γυναίκες», «Success Story») τονίζει ατμοσφαιρικά την κλειστοφοβική­ αίσθηση, δέσμια του «ξύλινου» και άτολμου σεναρίου της όμως η ταινία παραμένει μέχρι τέλους τυλιγμένη σε μια παλιομοδίτικη, ξεθυμασμένων αρωμάτων αύρα.

πηγή Αθηνόραμα